90وَ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَکَ حَتّى تَفْجُرَ لَنا مِنَ الْأَرْضِ یَنْبُوعاً
91أَوْ تَکُونَ لَکَ جَنَّةٌ مِنْ نَخِیل وَ عِنَب فَتُفَجِّرَ الاْ َنْهارَ خِلالَها تَفْجِیراً
92أَوْ تُسْقِطَ السَّماءَ کَما زَعَمْتَ عَلَیْنا کِسَفاً أَوْ تَأْتِیَ بِاللّهِ وَ الْمَلائِکَةِ قَبِیلاً
93أَوْ یَکُونَ لَکَ بَیْتٌ مِنْ زُخْرُف أَوْ تَرْقى فِی السَّماءِ وَ لَنْ نُؤْمِنَ لِرُقِیِّکَ حَتّى تُنَزِّلَ عَلَیْنا کِتاباً نَقْرَؤُهُ قُلْ سُبْحانَ رَبِّی هَلْ کُنْتُ إِلاّ بَشَراً رَسُولاً ترجمه:
90 ـ و گفتند: «ما هرگز به تو ایمان نمى آوریم تا این که چشمه جوشانى از این سرزمین (خشک و سوزان) براى ما خارج سازى!
91 ـ یا باغى از نخل و انگور از آن تو باشد; و نهرها در لابلاى آن جارى کنى.
92 ـ یا قطعات (سنگ هاى) آسمان را ـ آن چنان که مى پندارى ـ بر سر ما فرود آرى; یا خداوند و فرشتگان را در برابر ما بیاورى.
93 ـ یا براى تو خانه اى پر نقش و نگار از طلا باشد; یا به آسمان بالا روى; حتى اگر به آسمان روى، ایمان نمى آوریم مگر آن که نامه اى بر ما فرود آورى که آن را بخوانیم»! بگو: «منزه است پروردگارم (از این سخنان بى معنى)! مگر من جز انسانى فرستاده خدا هستم»؟!